Kim ne derse desin Sergio Leone çok büyük yönetmen Ennio Morricone de çok büyük müzisyendir. Çoğu insanın western diye burun kıvırdığı "İyi kötü ve çirkin", "Bir avuç dolar için", ve "Birkaç dolar için" üçlemesinden sonra gelen "Bir zamanlar batı" ve en son yönettiği "Bir zamanlar Amerika " muhteşem filmlerdendir. Hele "Bir zamanlar Amerika"...
Ennio Morricone insanı coşku ve hüzün arasında gel-gitler yaşatan müzik insanıdır. Belki de en güzel örneği 1966 tarihli "İyi kötü ve çirkin" filminin o çok bilindik hafızalara kazınmış jenerik müziğinden sonra en çok bilinen kısmı olan "Ecstasy of gold"dur. Orijinal bestede ve özellikle buradaki sopranonun sesi insanın içini titretir. Yükselen coşku ve heyecan derken hemen ardından gelen düşüş bir arada hissedilir. Müzikte insan sesinin güçlü etkisi. Nefret eden nefret eder ama opera denilen şey işte bu yüzden sözlerini zerre anlamayanları bile ağlatabilecek güçtedir.
Smokin içerisinde bir Ennio Morricone 2006 yılında Münih Radyo Orkestra ve Korosunu yönetiyor. İnsanın içini titreten sesli soprano ise Susanna Rigacci. Hatta konserin dvdsi çıkmış "Ennio conducts Ennio" adı altında. Dinleyecekler sesini açsın. Hem de sonuna kadar. Böylece müziği içinde hissedebilir insan.
No comments:
Post a Comment