Günlerdir, özellikle yağmurlu Kanyon gününden beri süren, hastalanma öncesine işaret eden durumlar nihayete erdi ve yatağa & koltuğa yapıştım. İnatla yatmamak için direniyorum ne var ki mümkün değil gibi. Ellerim bir soğuk, bir sıcak ve sürekli üşüme halindeyim. Başım dönüyor. Halsiz ve moralsizim.
"Çok çıkıyorsun, çok geziyorsun" diye laf ediyordu bana. Çok güzel, şimdi hiçbir yere çıkamıyorum! Kapandım daha bugünden eve, önümde ilaçlar ve vitaminler, aklımda akşam Babylon'daki parti, üzerimde eskilerden yürüttüğüm kocaman kapüşonlu gri renkte bir sweat-shirt. Kitap dahi okuyamıyorum, başım düşüyor, birazdan ekrana da düşecek.
Allahtan burnum akmıyor ama sesim yine kısıldı anında. Offf....
P.S. Kimle konuşsam hasta... Hiçbir zaman hasta olmamak için aşı filan olmak istiyorum. Yok mu bunun çaresi? İsviçreli bilim adamları daha bulamadılar mı hastalıklara multi fonksiyonlu iğneler filan? Kadim dostum Sekvotka'dan çare geldi: "sen kendine votka hazırla içine de karabiber koy bolca, iç tek seferde, bak nasıl ayağa kalkıyorsun".
1 comment:
Gecmis olsun Mademoiselle, dikkat edin kendinize. Kimbilir belki lazimsinizdir...
Post a Comment