Wednesday, March 7, 2007

Uzaklarda yitip giden biri daha

Akademik kariyer istemeyen, kurallardan, neyin ne zaman nasıl yapılacağının söylenmesinden hazzetmeyen şahsım için gerek şahsiyeti, gerek haysiyeti, gerek akademik çalışmaları ile yeri her daim ayrıydı.

Yukardaki, ilk okuduğum kitabıydı. Dili, üslubu akademik değil diye eleştirilirdi ama o hiç önemsemeden devam etti yoluna. Ta ki düne kadar.

2002'de Pierre Bourdieu gitmişti, 2007'de Jean Baudrillard. Daha da devam edecek gibi gözüküyor (2006 da öyle bir yıl olmadı mı? kimler gitti kimler, geride kaldı).

2006'da Papi de gitti...Belki benim babam, papi'm değildi ama içtenlikle papi dediğim insandı.

Çocukluğumun geçti evlerden birinin papi'siydi. Kardeşim gibi gördüğümün papi'siydi. Haliyle de benim de papi'mdi. Telefonumda bile papi olarak kayıtlıydı, uzun süre silememiş ancak geçenlerde silmeyi becerebilmiştim.

Haberi geldiğinde manasız şekilde mağazanın tekinde elbise deniyordum. Elimde telefon, elbise ve elbise askısı öylecene kalakalmıştım. Ağlayamamıştım da (ki düşünüyorum da, şu günler ne kadar ağlak vaziyetteyim, ota boka ağlıyorum. demek ki o zaman demir leydi günlerimmiş) öyle salak gibi durmuştım. Hemen atlayıp eve gitmiştim. Yine ağlamamıştım ama onun yattığı yeri görünce süzülmüştü gözümden gözyaşı. Hayatta çok değer verdiğim insanlardan birini kaybetmiştim: beraber güldüğüm, şakalaştığım, grana yediğim, chianti içtiğimdi. Hatırlamıyorum ne zamandır onu papi diye çağırdığımı ama onların ailede böyle söylene geldiği için olsa gerek, bende de yer etmişti. İtalyan kültürü önemli yer tutardı ailede, ne de olsa yıllarca ikamet edilmiş yerdi orası.
Yatağını gördükten sonra akan birkaç damla gözyaşını silip ayağa kalkmıştım. Hem öylesini isterdi, hem de yapısal bir şey bu. İlginçtir boğa kadını. Bir sorunu, acıyı duyduğunda ilk anda yüreğine bir şey saplanır, nefes alamaz gibi hisseder, dünyanın sonu olarak algılar ancak sonra ayağa kalkar, yapılması ne gerekiyorsa onu yapar. Yine öyle olmuştu. Ve yine öyle olacak (diye umuyorum çünkü daha o acıları yaşamamış olan için konuşmak hep kolaydır).

Sabah düşünüyordum güzel, eğlenceli resimler koyayım, mutluluk aksın blogumdan. Vazgeçtim. Koymayacağım bugün başka post, başka güzel resim. Bitmiştir. Dükkanı kapattım bugün.

No comments: