Sırf pazar değil, haftanın hatta ayın mutluluğudur benim için. En sonunda kavuştum kendisine. Az önce. Hiç beklenmedik bir anda bir günde bir zamanda. Ne dün geceki Sekvotka'lı mutluluk hali, ne Frankie, ne başka şey. Biraz büyük ama müthiş güzel müthiş fiyakalı ve müthiş bir coşku hali.
Sekvotka ile pek güzel pek eğlenceli bir geceden hatta Frankie'den sonra hiç beklemediğim bir telefon ile gelen U. ve sayesinde yerleştirdiğim technics 1210. Sabahtan beri coşku içerisinde bütün plaklarımı dinliyorum anfiden seslerinin çıkışını duyup kendimden geçiyorum.
Dün yönetmenin birinin röportajında okuduğum gibi "sinema olmazsa kimse ölmez". Çok doğru. Ama müzik olmazsa hayat durur.
No comments:
Post a Comment