Kaptan'ı ne kadar sevdiğimi, kendisini takdir ettiğimi yazacak değilim ama yaşadığı ve çok acı sonuçlanabilecek hayatının söz konusu olduğu bir olayda belki de en uzak, en farklı, uzun yıllar en "düşman" sahasından, en yakın, en can, en kardeş durandan daha insani daha dostane daha kardeş davranışı gösteren Mondragon'dur adamım.
Evet Galatasaray'ı sevmiyorum, evet kazanmalarını asla istemiyorum, evet oyuncularının çoğunu sevimsiz buluyorum, evet taraftarına tahammül edemiyorum, evet evet evet tüm hissettiklerime evet ama böylesine insan bir adamın, GS her gol attığında tüm sevincini gösteren, hisseden buradan ayrıldıktan sonra bile burada gün olup kavga ettiği ama artık aynı tarafta yer aldığı takım arkadaşının sahaya yığıldığı anda gözyaşlarına hakim olamayan Mondragon'nun varlığı yıllarca oynadığı takımın taraftarı taraftarı için, futbolu oyununu seven için büyük gururdur. Yıllar önce havaya kaldırdıkları Uefa kupasını zerre değil ama hissettikleri bu insani gurur duygusunu kıskanabilirim-eğer hissediyorlarsa.
No comments:
Post a Comment