Üzerimde tarifi kolay olmayan bir "rahatlık" var. Geçmiyor bir türlü. Belki de hiç geçmeyecek. Umarım! Daimi olsun dilerim. Amok koşucusu değilim sanki artık ve o çok sevdiğim dünün dünyasına geri döndüm. En çok sevdiğim şeylere, dönemlere, yaşamlara, günlere, insanlara... Tamamdır; gerçek bir never on sunday hissidir bu.
Ayrıca Stefan Zweig bambaşka bir müthiş yazardır. Özlediğim birçok isimden biri.
No comments:
Post a Comment