47 çok erken bir yaş ölmek için. Hele hele kanserden, yani genç yaşına rağmen uzunca süre ilaç almak zorunda kalmış, bitkin, tükenmiş olarak ölmek. Çok erken, çok genç. Özellikle de üreten, arkasında bir şeyler bırakan, farklılık ve farkındalık yaratan birinin ölümü her zaman çok erken. Görmüştük burada, Parkorman'dı sanıyorum. Yıl da 2007 imiş. 5 yıl önce gördüğümüzle kaldık kendisini ama yine de son kez muhteşem bir konserde görmüş olduk. 5 yıl sonra bir mayıs günü- buradaki konser haziranda bir günmüş meğer- yani bugün elimizde albümleri, cdleri, kulağımızda ise tınısı ile kaldık.
... brooklyn, kaykay, sokak çocuğu, hip hop, güzel müzik, budizmle gelen hafiflik, yaşamı kabulleniş hali...
p.s. 5 yıl önce 5 yıl sonra bakınca her şey ne kadar da garip geliyor. that's life ama değil mi? hiçbir şey aynı değil. ama hiçbir şey...
No comments:
Post a Comment