Etiler-Bebek hattındaki Sally White

1987 tarihli Woody Allen imzalı Radio Days filminin unutulmaz karakterlerindendir, Mia Farrow 'un canlandırdığı Sally White. Film zaten Woody Allen'nın 40'li yollardaki kendi çocukluğu üzerinden giden harika bir film olup, fantastik karakterlerden Sally White'ı unutmamak gerekir. Manhattan kulüplerinde sigara satan cigarette girl Sally White , Brooklyn'lidir, korkunç bir Noo Yawk aksanı olduğundan hayalini kurduğu o radyo yıldızlarından biri olamamaktadır (evet o zamanlar radyo var, televizyon yok haliyle). Ta ki bir kursa giderek aksanını o korkunç aksanı yokedip zarif bir Upper East Side hanımefendisi gibi gibi radyo şöhretlisi olana dek. Filmde kendisini kürkler, mücevherler ve çok şık şapkalar içerisinde mikrofonun arkasında Clark Gable'lı Vivien Leigh'li cemiyet haberlerin sunarken, eskiden davetlilere sigara sattığı lüks kulüplerde artık gümüş takımlı yemek masasında oturduğunu, genç cigarette girl 'lerce hayranlıkla seyredildiğini görürüz.
***
Bugün bir tanesi ile tanıştım. Etiler-Bebek hattı insanlarından, dergilere çıkanlardan. Hem de epey ciddi bir görüşme çerçevesinde. Oldukça şık (ama tarz değil. nasıl diyeyim, şıklığı marka giymek olarak algılayanlardan), epey skinny (yöresel genetik özelliklerinin tam tersine), parmağında oldukça parlak bir tek taş, kolunda Hermes bileklik ve tabii fondaki Birkin. 42'ymiş. 42 durmuyor orası kesin ancak müthiş genç de durmuyor. 38-39 evet ama daha genç değil. Belki de sebebi yüzündeki abartılı makyaj, şişirilmiş dudaklar olabilir. Sanıyorum daha dişinin geçeceği, ezebileceği, yeri geldiğinde Hermes çantanın yarattığı zarafet etkisini varoş (yeni zengin, eğitimli görgüsüz) çığlıklara bırabileceği birini istiyordu. Bir nebze olsun ona benzeyen, ona hayran, ulaşmak istediği kişi o olan, yer yer Hermes'in altından kendini belli eden şiveyi duymayacak biri. whatever. İşin komiği görüşmenin sonu epey fantastik, resmen arkası yarın tadındaydı. İçimizdeki, İstanbul'daki Sally White'lara o halde...