Thursday, February 20, 2014

(geceden) kalma Sabah keyfi

Boşuna değildi düşünmem, konuşmam bazı bazı dillendirmem. Dün akşam da seyrettikten sonra bana ne kadar uygun olduğunu hissederek, kurgulayarak geçirdiğim zamanların doğru zamanlar olduğunu bir kez daha gördüm. Elbette bugüne kadar geçen (iki yıla yakın) süre zarfında boş bulunup insanlara anlatıldığında karşılaşılan "gülme", "anlamama", "dalga geçme", "anlamayarak küçümseme" tepkisi de bir o kadar doğal. Uzak hep uzakta olsun, kafi. 

Wong Kar-Wai hayranı değilim, romantik sayılmam, öyle tek çekim tek karenin beş saat sürdüğü sanatsal estetik duygusal filmler benlik değil ama evet, The Grandmaster benlik. Ve yine görüntülerin güzelliğinden, yönetmenin becerisinden ziyade sadece ve sadece konusu sebebiyle. Kung fu, Wing Tsun, Shaolin Kung fu, yaşam biçimi, kurallar, disiplin filan derken gerçekten de gerçekle gerçeğe uyanılan bir sabah keyfi oldu. Neticede acı da hayatın içerisinde varoluyor. Keyif de. İkisi beraber de varolabilir veya zaten onlar beraber de belki bizim algımız kısıtlı. 

whatever

Gerçek olsun. Her şey. (acıyı) Atlatması da, (keyfini) sahiplenmesi de mış gibi olana göre çok daha kolay. Neticede su akıyor, be water o halde. 








No comments: