Kavga etmiş olarak uyanmak ne kadar boktan bir şey. Özellikle de sabahları erken uyanan, mutlu uyanan, şu hayatta early bird olanlar için. Gündelik yaşamda kavga etmek, kavgacı insan tripleri, kavgacı sinirli insanın gündelik hayattaki varlığı, ağızdan tükürükler çıkararak konuşmalar, "bak, kavga ederim hiç acımam" gözdağı ile hareket etmek filan zaten tahammülümü zorlayan, nefret ettiğim şeyler iken bir de rüyamdan kavga etmiş olarak uyanmak, üstüne üstlük uyanır uyanmaz bunu hatırlamak iyice can sıkıcı bir durum. Ehh... Sıkıldım ama. Varlığından da, aptallığından da, içi boş özgüveninden de, acıklı gösterişinden de. Ne bitmeyen sevgiymiş ya, bozuk plak gibi aynı şeylerle hep karşıma çıkıyor. Ayrılsak da beraberiz resmen ya ! Off şiştim!
No comments:
Post a Comment