Yine bir yıldönümü

Kendime de gülüyorum o kadar yıldönümü defteri tadında olmayacak dedim, gitgide ona doğru ilerliyor. Bugün 30 Ocak. Yani Kuzey İrlanda'nın Derry şehrindeki katliamın yıldönümü. Yer Kuzey İrlanda olunca mevzu katolikler ve protestanlar oluyor. Hayatımda hiç koyu ve anlamsız kurallara inanan katoliklerden yana olacağımı düşünmezken elbette bu mevzuda ezilenler katolik olunca onlardan yanayım. Hatta öyle ki bir dönem Belfast'a gidip yaşamayı düşünüyordum. I.R.A, Kuzey İrlanda vs gibi konulardaki bulduğum her şeyi okuyordum hatta üniversitenin ilk yılında beni elimde eşek gibi IRA kitabıyla derse girip okuduğum için irlandalı sanıyorlarmış (hoş göz var nizan var; yani irlandalı olmadığım gayet ortada). Sonra büyüdüm, davamı satmadım ama bazı şeyler törpülendi, ilk gençliğin hevesleri kabuk değiştirdi, içimdeki irlandalı başka yerlere yöneldi. Yine de her 30 ocak da Bloody Sunday'ı anımsarım. Eski günlerin anısına. Hadi fonda da U2'dan Sunday Bloody Sunday çalsın da tam olsun. Ama benim tercihim Simple Minds'in Belfast Child adlı şarkısının üzerine yazıldığı irlanda halk ezgisinden yanadır. İşte o zaman insan hisseder yeşil vadiyi, kuzeyi.

İrlanda ve iskoç aksanına, Guinness'e, yeşil vadilere, adanın kuzeyindeki insanın deli ruhuna, kızıl saça tavım. Hâlâ.

Kuzey İrlanda özellikle de Belfast duvar resimleri ile ünlüdür. Şehir-şimdi o kadar keskin olmasa da ama yine de- ikiye ayrılmıştır. Shankill Road and Falls Road. Birincisi kraliyet yanlısı Ulsterci protestanların diğeri ise katoliklerin mahallesi. Her ikisinde de ayrı ayrı duvar resimleri var. Ben tercihimi Falls Road'dan yana kullanıp onlarınkini koyuyorum, bir de Guinness söylüyorum kendime.