Üzerimdeki neyse atmak istediğim bir durum hakim. Yani bu şu demek, bir süredir bende süregelen ağır gelen bir ruh hali var nedense ayağımı bile kaldıramadığım, onun geçmesini istiyorum. Ve galiba geçmeye başladı. Hemen açıklığa kavuşturaykım depresyon hali değil bu, J.A. ile de konuştum, "değil çocuğum, olur böyle sen yine sen gibi ol" dedi. Galiba kış hali. Kış sevmeme, soğuk sevmeme rağmen uyanamamanın, halsiz olmamın sebebi kış. Geçenlerde B. söylüyordu "gerçekten sen ve kış, sen ve hastalık" diye; doğru söylüyordu. Zayıfım galiba, bünyem zayıf, hemen çöküyorum, yataklara düşüyorum.
whatever...
Bu sabah sanki bunun kırılmışlığı biraz başladı. Ve asıl asıl asıl çok da önemli pek de önemli olan şey bir motivasyon bulmalıyım. Spor salonuna dönmmek için. Evet sevmiyorum, evet çok sıkılıyorum ama ne yazık ki doktorum da dedi "asla yapmayı bırakmamalısın". Ne kadar talihsizimmmm. Acaba nasıl bir motivasyon bende etkili olur (hafif narsist yapıdaki insanlar için sorundur bu. yoksa ne güzel herkes daha ince, daha fit olacağım diye motive oluyor)? Bu konu üzerinde çalışmalıyım, spor salonuna adımımı yeniden atmalıyım.
Hadi yallah.
No comments:
Post a Comment