Bono hayranlarınden değil de Larry Mullen Jr. hayranlarındanım. Ta çocukluktan beri, sanıyorum 1988'den Rattle & Hum'dan beri. F.A. alıp vermişti "al kızım bak dinle bunlar irlandalı, apartheid karşıtı bir grup" diye. Bütün bir yazım walkmanimde Rattle & Hum dinlemekle geçmişti. Kasetin içinde şarkı sözleri de vardı ki Türkiye'de o zamanlar çok yeni bir şeydi kasetlerin kartonetlerinde böyle içerik bulmak. Bono çok süslüdür bana göre, fazlasıyla ilgi hayranı, fazlasıyla laubali, fazlasıyla "antipatik güneş gözlüklü". Oysa davulcu Larry Mullen koolluğun yazılmış hali gibidir, tepki vermez, üzerine kızlar atlarken durmakla yetinir yerinden kıpırdamaz. O yüzden U2'nun yegane kool insanı benim için Larry Mullen'dır, herhalde de kendisinin bu kadar güldüğü bir resim de nadirdir. Akşam bir de Rattle & Hum'dan çalsalar, Until the end of the world çalsalar tamamdır benim için, yoksa nasıl üşeniyorum gitmeye.
No comments:
Post a Comment