Şahsi kadın mevzusu

Aslında olay olalı oluyor da üstünde durmadım, durmayacağım da ama bir iki kişiye anlattığım için yazayım dedim.

Dedikodu denilen şey çok üzerinde durulmaması gereken, bizim gibi komiklik duygusu ile yapılmış halinin dışında çoğunlukla kıskançlık ve hasetlik duyguları ile yapılan yalan yanlış anlatımlar oluyor. Hakkımdakileri pek önemsemem ve de engellemek için bir çaba sarfetmem çünkü sarfetsem onların oyununu oynamış olacağım.

whatever ...

Dedikodu almış yürümüş. Biliyorum da, duyuyorum da ve hiçbir şey yapmayıp sadece gülüp geçiyorum çünkü söylenilen şey gerçek değil. Haliyle bir şey gerçek olmadıktan sonra gerçekmişcesine ehemmiyet vermenin bir manası yok bence. Ne var ki kadınlar boş durmuyormuş, beni listelerine yazıyorlarmış (bunlardan çok var benim yörüngemde. tanımam etmem ama nedense bir hakkımda konuşma hali var ki bence çok gereksiz hareket).

Geçen gece partide kıçının kılları ağarmış olan bir tanesi sözde beni bozmak istemiş ama ben gayet saf ve iyi niyetle yaklaştığım için üzerime alınmadan konuşmaya devam ettiğim, onun güzelliğini övdüğüm, onu yücelttiğim için (ki hiç taktiksel bir şey değil tamamen içimden gelen samimiyetle söylediklerimdi) iyice kötü hissetti, beni bozacağına bozuldu, azar işitti, rezil oldu, rakı kadehlerini devirip sarhoş oldu, gerginliğinden yüzündeki makyaj aktı ve yüreginin o donuk buz rengi çıktı, ne kadar talihsiz ki ayrılırken özür dilemek zorunda kaldı. Ve ben yine "aaa hiç üzerime alınmadım ki, şahsi olduğunu düşünmedim" dediğim için gözlerindeki donuk buz rengi siyaha dönüştü.

Ben ki insanlara acıma duygusu duymaktan nefret ederim, acıma hissettim ona karşı. Eski hikayesi hala rahatsız ediyormuş, içinde acı kalmış, kendisinden 10 küsür yaş küçük hemcinsi ile aşık atma çabasına girmiş. Ne kadar kötü, ne kadar acıklı hatta ezik. Bir de dedikodu gerçek olsa içim yanmayacak ama değil. Gerçek olmayan bir lafın uğruna kendini küçük düşürmek için insanın şahsi bir mevzusu olması gerekir, şahsiyeti ile sorun olması gerekir.

P.S. kool ötesi bir insan olan olan j.a. bunu duyunca "aaa ne kadar acı, boşver çocuğum bunlardan daha çok göreceksin, en iyisi hiç görmemek" yorumuyla zaten doğru olduğuna inandığım yolu iyice çizdi. "bakıp görmemek" de benim birisiyle başıma gelen çok kötü bir şeydir, çok iyi yaparım: gerçekten de bir insana bakıp onu görmem. kendiliğinden öyle oluyor ama ne gerek var değil mi

P.S.(2) ama gerçekten iyi bir insanım galiba ben. ancak biraz da Godiva'yım ama. Sanki bu dedikodular bu godiva halimden gelişiyor ama umrumda değil.