Roads

1994 yılı...

Müzikal anlamda Madchester 'ın yavaş yavaş etkisini kaybetmeye başladığı yıllar. '90ların başından beri kıpırdayan Bristol Massive Attack, Tricky ve Portishead ile büyük bir müzikal patlama gerçekleştiriyor.

Portishead tam bir azap albümü olan Dummy'i 1994'de çıkartıyor. İçindekileri bilen biliyor, yazmayacağım (yazmayacağım bugün, istemiyorum) ama yukardaki kayıt 1998 yılında Roseland Ballroom, New York'ta gerçekleştiren live albümden. Bence bu albüm kafidir, her şeyi etraflıca anlatan, acı çektiren, sıcak akan kanı hissettirendir. Hele bu şarkı, Roads, azaptır, azap ötesidir, hatta M.'nin komik deyimiyle jiletle damarlarını açmayı isteyebileceğindir. Çok güzeldir, orası ayrı , "post" yapılmayı hak eder.

1998 yılı bu live albümün çıkış yılı. Kim bilir, kim nerede, hangi yolda '98 yılında? Ben oradayım. Burada yazdıklarımın hepsi birbirinden haberdar ama bugünkü gibi değil ilişkiler, herkes bir yerlerde. Ve gerçekten komik gelecek ama Sekvotka yine burada, her tatile geldiğimde akşamında bizim evde oluyor, yemekler yeniliyor, F.A. ile sandıktan içkileri çıkartıp içiyorlar. Aslında yanlış söyledim çünkü düşününce R. de burada, o da her geldiğimde bizde oluyor. O halde hiç beklenmedik gece sürprizi olarak bu "post" da bize olsun...

whatever...

ohh, can't anybody see
we've got a war to fight never found our way
regardless of what they say
how can it feel, this wrong
from this moment
how can it feel, this wrong
storm.. in the morning light
i feel
no more can i say
frozen to myself
i got nobody on my side
and surely that ain't right
and surely that ain't right
ohh, can't anybody see
we've got a war to fight
never found our way
regardless of what they say
how can it feel, this wrong
from this moment
how can it feel, this wrong
how can it feel, this wrong
this moment
how can it feel, this wrong
ohh, can't anybody see
we've got a war to fight
never found our way
regardless of what they say
how can it feel, this wrong
from this moment
how can it feel, this wrong