Eskiden derdimi, sıkıntımı dile getirmek için mektup yazardım. Sanıyorum sözlü ifadede yazıda olduğu kadar başarılı değilim. Yine yazıyorum ama galiba daha az sıklıkla, ya da daha az etkiye sahip olduğu için vazgeçtim. Bir de e-mail hadisesi var. Onunla ifade ediyorum kendimi e-mail kullananlara. Kimi zaman gelen cevap ivedi, kimi zaman ağır oluyor.
Son birkaç haftadır garip sorunlar yaşıyorum onunla. Alışık olmadığım şekilde. İfade etmeye çalışıyorum olmuyor, dile getirmeye çalışıyorum başarısız şekilde kalakalıyorum, o ise karşımda "yaşlanıyorum ben artık" deyip sıyrılıyor. Mesafe koymaya çalışıyorum, uzak duruyorum. Hiç böyle bir dönem yaşamamıştık. Bu kadar birbirimizi anlamadığımız, gergin olduğumuz zaman hiç olmamıştı.
Az önce yine garipti, garip konuştuk, garip kapattık. Biliyorum insanın elindekilerin değerini, onlara sahipken bilmesi gerekir ama bazen de olayların yaşandığı o anlar o kadar ağır oluyor ki, insan o kadarını düşünemiyor. Oysa o bu yıl 60 oldu, ben de 30, her şey ne kadar güzel geçecekti, ama hayat bu garipliğini hissettiriyor, olmayınca olmuyor.
Dediğim gibi daha önce hiç böyle bir dönem yaşamamıştık F.A. ile.
No comments:
Post a Comment