Beklenmedik şekilde alışmak

İnsan beklenmedik şekilde, beklenmedik bir hızla alışıyor hayatındaki gelişmelere değişikliklere sonuçlara durumlara. Belki önce afallıyor üzülüyor ve nedenini anlayamıyor ama sonrası o kadar kolay ve o kadar sessizce geliyor ki bir anda kendisini şartlara durumlara değişenlere gidenlerin boşluğunda adapte olmuş vaziyette buluyor. Galiba bir yerden bir zamandan sonra alışmak hiç zor değil. Ne kaydebilmişlere ne de kazanılmışlara. Dedikleri gibi üç gün sonra boğaz manzarasının diğer görüntülerden farkı kalmadığı gibi, yürekteki bazı boşlukların da güvelerin elbiselerde açtığıı boşluklardan farkı kalmıyor, sıradanlaşıyor.

Dün Jack Daniels'ı değil bardaktan şişeden içerken bugün kokusuna tahammül edememeye, hayatımın şarkısı dediğini artık dinlememeye, "canım" deyip içtenlikle sevdiğini artık sadece sevmeye, ezbere bildiği telefon numaralarını aramaya aramaya yavaşça unutmaya ... ve belki de her şeye zamanla alışıyor insan. Hiç farkına varmadan, daha idrak edemeden alışmış olduğunu görüyor.