Ben ki dışardan o kadar soğuk, o kadar küstah dururum ancak bazı durumlarda pek bir güleryüzlü, canayakın, sevecen olduğumu farkettim. Bilmiyorum çok tasarladığım kafamda kurguladığım bir hal değil elbette (ki laubali insandan nefret ederim) ama bir şeye sarılınca, onu benimseyince müthiş güleryüzlü oluyorum.
Az önce televizyon çekimi vardı buradaki büyük organizasyon ile ilgili olarak. Kendisini pek tanımam da A. ailesinin fotoğrafçı kısmının arkadaşıdır, beraber Lübnan, Beyrut diye dolaşmışlardır. Dünden beri bir komünikasyon halinde olup sabah da tanışınca pek bir güleryüzlü, sıcak kanlı halim iyice sevimli bir hale dönüştü. very cutie, very pretty. Çekimi yapan da bu camianın en bilindik en eski isimlerinden. Benim de yakinen gördüğüm en esmer karşı cins. Ciddiyim. Neyse kıssadan hisse diyeceğim şu ki, hiç tanımam etmem bu sabah tanışıp el sıkıştık ama ayrılırken garip bir samimiyetle adam bana öpücük gönderdi. Ben tabii şok halinde bakakalıp hiç bozuntuya vermeden devam ettim algılamamış gibi yaptım. Muhtemelen bilinçsizce farkına varmadan yaptığı bir hareketti ama ben çok güldüm. Hem harekete, hem de o soğuk ve uzak halimin bazı insanlara işlemediğine. Samimi arkadaş mı olduk acep? Aman derim ben...
No comments:
Post a Comment