Easy come, easy go

Çocukken bakmaktan en çok zevk aldıklarımdandı Miro'nun Blue II tablosu. Hazır keyifliyim, neşem geri gelmiş, blog'a bunu yansıtayım, anonimlerin yüzü gülsün istedim.

Tam yazacağım bir baktım anonim grup durmamış comment girmeden. Alınganlık göstermiş komiklik olsun diye yazdığım şarap sıfatına . Peki, yapacak bir şey yok. Alınan alınır, nefret eder, seven de sever; bence mahsuru yok! Bir tuşa bakar ekranı kapatmak, yukarıda sağda, koskocaman X var, işte ona basıldığında yok Anotherstar, Manotherstar.

Boş işler, sanal işler bu ekran pc/laptop üzerinden yaşanan alınganlıklar, bağlılıklar. Hava güzel, İstanbul güzel, hayat fena değil çünkü zorlu da olsa her an bir yerden sürpriz çıkartabiliyor insana (yunuslar). Miro 'ya bakmak bile enginlik ve huzur hissi veriyor. easy come, easy go- en azından bugün...