Sabah kahvalti için sevdiğim bir soğuk havada, gayet makul bir tenhalıktaki Kanyon'a hiç beklenmedik şekilde aşağıdaki yan kapıdan girip adımımı attığımda Moon River çalmaya başladı. Zaten kimsenin, gürültünün olmadığı mekanda birden o kadar yüksek sesle duyunca sanki benim için çalıyormuş gibi düşündüm. Elbette gerizekalı bir düşünce bu ama ne olacak, hayat bu, ufak ve komik mutluluklar, çocuksu eğlenceler yaratmak lazım. Yoksa öyle kasım kasım kasılan ağır abi tadında bu hayat geçmez, geçse de bir bir yerde bir zamanda atom bombası misali patlar, gösterir insana kasılmayı.
easy come easy go
1 comment:
NICE Blog :)
Post a Comment