Bazı insanlar takıntılıdır. Bazı insanların da zaafları vardır. Bazılarında ise bu ikisi birleşip fantastik bir karışım ortaya çıkar.Nedense hep tavımdır beyaza. Beyaz duvarlara, beyaz kumaş peçetelere, beyaz gömleklere, beyaz atletlere, beyaz nevresim takımlarına, vs ... Her şeyde değil belki ama saydıklarım tav olduklarımdır. A.Y. hiç sevmezdi beyazı, sürekli dalga geçerdi "yavrum, bu ne masumiyet böyle diye?"
Bu kadar konuşmuşken, beyazlardan kalkıp ayağımı sürerek kahveye yönelmişken bari beyaz gömlek giyeyim bugün.
P.S. Beyaz gömlek demişken Sekvotka geldi L.A.'dan. Hediyelerimi heyecanla bekliyorum. Berlin'den gelip de ayağını bastığında onun sevmediği, deli gibi küfrettiği takımın şampiyonluğunu yaşamak zorunda kalmıştı, telefonda "sana da, takımına da ..." diye de saymıştı. Bu geldiğinde yine ayağını bastığında benim zerre sevmediğim o takımın golleri ile karşılanıp akabinde hemen bana telefonda "oooo sultanımmm naaaber?" dedi.
P.S. (2) A.Y.'yi göreceğim bugün. Oley. oley. Evet biliyorum her zaman görüşmemize gerek olmasa da bazen ciddi özlüyorum. Bu kadar yakınım olan birini. Oley, oley...
3 comments:
a.y.'nin aziz yildirim olmasindan korkuyorum :)
ben de seviyorum beyaz, şaşmayalım bildiğimizden :)
L.C.
aldin mi bakalim japon krakerlerini, lolipoplarini? :)
Post a Comment