"aaa yalnız mısın?"

Nedense hiç anlamadığım sorudur yukardaki. Nedense insanlar tek başlarına bir şey yapamazlarmış gibi "yalnız olmak", bir yerde "yalnız bulunmak" ayıplanan bir durum gibi yaşanır, yaşatılır. Oysa ki her daim sosyal olmak nedir ki? İnsan hiç mi yalnız kalmak istemez? Yine anlamadığım bir başka durum insanların sürekli birileri ile beraber bazı aktiviteler yapıyor olması. Hele hele büyük işyerlerinde topluca yemeğe inmeler, sabah beraber topluca çay içmeler... Beni bir şekilde sıkıyor ve illa yapılması gerektiğini düşünmüyorum.

Bu tabii öncelikle benim "yabani" tarafımdan kaynaklı olabilir çünkü kimi zamanlarda, kimi durumlarda oldukça "yabani" görülebilen bir insanım (şikayetçi miyim? yoo) . Bu durumun üzerine bir de yalnız veya birey olarak bazı aktiviteleri yapmak eklenince ortaya "kalabalığa pek karışmayan, olduğunda komik olan ama bir o kadar da uzak duran hatta ufaktan küstah" insan tiplemesi çıkıyor.

Mesela işyerlerinde illa beraber yemek yenilmesi gerektiğini düşünmüyorum. Düşünmediğim gibi de yapmıyorum. Ne var ki bu insanlarda bir şekilde "soğuk"ya da "hmm herhalde birileri ile anlaşamıyor" duygusu yaratıyor. Oysa ilgisi yok. Sadece bazı ortamlarda, bazı mekanlarda ilişkilerin bir yere kadar olması gerektiğini düşünüyorum.

İşyerlerini, çalışılan şirketleri sosyalleşme alanları olarak görmediğimden, kurumsal alanlarda kurulan arkadaşlıkların da bir yere kadar gidebilecek arkadaşlıklar olduğu kanaatindeyim. Bunda muhtemelen kendimin arkadaş/dost gibi konularında çok şanslı olmam etkilidir. Çalışma alanlarındaki sosyalleşme benim için iş günü sonunda bitiyor ve ertesi güne kadar dolaba kaldırılıyor. Açıkcası böylesini de sağlıklı buluyorum. İş günü sonrasında ise zaten kendi dünyama benim varolmasından zevk aldığım insanlarla giriyorum.

Kısacası öğle yemekleri yalnız yendiğinde, çıkıştaki programlara katılmayınca "aa yalnız mısın, neden bize takılmadın, neden aramadın?" gibi sorularla muhatap olunsa da kişinin bazı gündelik aktivitelerini bireysel olarak yapması hiç de garipsenecek ya da dışardan populist bir acıma ile bakılacak bir durum değildir. Bu bir tercihtir. Sürü ile gezmeye gerek olmadığı gibi sinemaya, müzeye, kafeye yalnız gidip bundan keyif almak muhteşemdir.