Daha dün havalı havalı, bana oldukça yakın olan bir arkadaşımla konuşuyordum, o da "artist oldun sen" diyordu, gülüp geçiyordum. Demek ki gülüp geçmemeli aksine bir kenara yazmalıymışım...
Garip bir şekilde anında adapte olduğum bir yoğunluk ve akşamında -benim asla katılmayacağım- televizyon çekiminin organizasyonu filan derken kendimi canlı yayına son 5 dakika kala yüzüme makyaj yapılırken buldum. Hayatta sevmediğim şeydir hazırlıksız yakalanmak. Üzerimde rahat bir etek, pembe t-shirt, ayağımda pembe saten babetler ve elimde mikrofon ile hayat tercihlerinin sosyolojik açıdan yorumunu yapıyorum.
Neyse iyiyim, keyfim de yerinde garip bir şekilde.
Artist olmaya dönersek, asıl haftasonu eğer olursa, çıkarsa tam anlamıyla artist oluyorum (yani görünen, ortalıklarda olan asla değil ama yine de ). Bununla beraber şu kehanetlerde bulunan şahsı da kenara çekip ifadesini almak istiyorum "çocuğum geleceği mi görüyorsun" diye... hoş o da az artist değildir ama hadi neyse bozmayayım havasını.
No comments:
Post a Comment