Fly me to the moon

Fly me to the moon, style bossa nova (fransızcada günlük konuşmada söylenir "style" bilmem ne diye, özlediğim birçok şeye "big up" niyetine böyle yazayım istedim)

1963 yılı...

Caz şarkıcısı Julie London'nın, Bart Howard'ın ünlü bestesi Fly me to the moon yorumu radyolarda çalınmaya başlıyor.

Julie London 'nın bossa nova tempolu Fly Me To The Moon yorumu herhalde kendimi bildim bileli yaptığım "en sevdiğim 5 şarkı, 10 şarkı, 100 kitap" gibi listelerimde en üst sıralarda yeralır. Her ne kadar Frank Sinatra yorumu muhteşem olsa da Julie London bence aşıyor onu.

Şarkı 1954 yılında "In other words" adı ile bittiğinde son anda yapılan bir isim değişikliği ile "Fly me to the moon" halini alıyor. Frank Sinatra 1961, Julie London ise 1963 okuyor ilk kez. O sevdiğim hafif tempolu huzur, tarif edilemez glamour dokunuşu ile dinlediğimde beni olduğum ortamdan soyutlayabiliyor, ruh halime dokunabiliyor. Ne diyeyim seviyorum, bossa nova'yı, glamour'u, hafif yaz gecelerini, çakır keyif eve gelip "retro style light" olmayı ... Aslında wish list'ten sonra bir de "love list" diye bir şey mi yapsam şöyle havalı havalı durur blogda. Durur durmasına da, zaten hiç dinmeyen nefret okları ne alemde olur bilinmez. Whatever. Turn the music on, darlin' !

P.S. Şimdi hatırladım rüyamda John Lennon'ı gördüm, working class hero'yu söylüyordu. Ne alaka? Ne bilirim, ne de severim kendisini. Anotherstar harikalar diyarinda başladı...