Gerçekten insanların kendilerine sıfat vermesini hayranlıkla izliyorum. Yok "ben deliyim" , "ben psikopatım", "ben çılgınım" gibi tabirlere bakakalıyorum. Bırak başkası senin için bir şey söyleyecekse söylesin. Hiç sevmem kendini sıfatlandıranlardan özellikle de böyle "deli" "çılgın" "manyak" gibi sıfatları marifetmişcesine kendine yapıştıranlardan.
Off bazen müthiş sıkılıyorum bu gereksiz muhabbetlerden de, ilişkilerden de...
Az önce bir tanesi geldi. Hani bebek gibi konuşan kadınlar vardır ya, onlardan. Yemin ediyorum bebek gibi konuşunca içimden 10'a kadar sayıyorum sussun diye, kafamı öne eğip zamanın ve sinir katsayımın geçmesini diliyorum. Hem bebek gibi konuşarak hem de "ben deliyim deli" tamlamaları içerisinde bana bir şeyler anlatmaya çalıştı ve yemin ediyorum 10 değil 50 yetmedi içimden saydığım sayılar ve patladım "nolur rica ediyorum benimle böyle konuşma! ve bil ki sen deli filan değilsin" diye. Ayıp oldu belki ama (ama bağırmadan usulce ama gözlerimden ateş çıkarak söyledim) lütfen lütfen kadınlar bebek gibi konuşmasın, bebek gibi konuşarak sevimli olduklarını düşünmesinler çünkü değiller. Aksine sevimsiz ve antipatikler. Kazık kadar bir insanın bebek gibi konuşmasının nesi gerçek olabilir, sahici ve etkileyici olabilir? Nokta!
P.S. ayrıca şu kadar yer gördüm ettim gittim yaşadım türk kadını dışında hiçbir ecnebi kadının bebek taklidi yaparak konuştuğunu, iletişim kurduğunu, sevimlilik mimikleri yaptığını görmedim duymadım.
No comments:
Post a Comment