Tuesday, March 11, 2014

Madalya

Herkes umutluydu. Başta ben. Bayağı inanıyordum sonun böyle olmayacağına. Ama işte umut kimi zaman (çoğu zaman) sadece gerzek bir teselliden başka bir şey değil. Umut dolu düşüncelerle aptal gibi kendisini kandırıyor .

Şanlı polisler özellikle bu ölümden sonra mümkünse madalyalarını takıp dolaşsınlar. Gurur duysunlar meslekleri ile, patronları ise daha da alkışlasın "aferin" desin. Nasıl olsa adam öldürüp 5 yıl hapiste kaldıktan sonra da çıkabiliyorsun bu ülkede; orada sorun yok. Adalet zaten yok. Adaletin işlediği birkaç kişi de zaten bizim mahalleden değil.

O kadar çok ama o kadar çok sıkıldım ki... Ve iyi ki bu ülkede yaşamak durumunda kalacak çocuğum yok.

P.S. Ve tabii şunu da merak ediyorum: önümüzdeki günlerde kaç kişi, kaç organizasyon, kaç gazeteci, kaç "emeğin, ezilenin,kadının yanında"ki solcu takımı, daha düne kadar "ama benim çocuklarımın ismini biliyor" gibi gerzek ifadelerle kimin yanında olduğunu belli eden kaç kutsal anne, kaç şarkıcı türkücü oyuncu takımı bu ölümü kendisine bir karlı geri dönüş haline getirmek için kullanacak? liste bugün itibariyle tutulmaya başlayabilir. neticede sabah programları erken saatte. muhtemelen bugün surata yapışmış gülümseme ve darbuka sesleri arasındaki "vur patlasın çal oynasın" saçmalığı yerini biraz ağırbaşlılığa, ciddi ses tonuna, siyah kıyafetlere ve mazlum bakışlara bırakır. hem de gözler smokey eyes yapılır ki o derin acı derin üzüntü (!) belli etsin kendisini. hadi bugün de vicdandan yırttı şöhretli takımı.  




No comments: