Dün gece, Los Angeles. James Gandolfini kısa basit cümlelerden oluşan ve gerçek bir samimiyetle söylenmiş sözlerle anılmış şatafatlı glamour bir dünyada. Tüm o parıltının içinde biraz olsun gerçeklik iyidir, ne olursa olsun gidilen yer herkes için aynı değil mi? Hadi orası öyle.Ama asıl kaç kişinin arkasından söyleneceklerin samimiyeti bu derece olacaktır, "adam" kalıbındakilerin çapsız olduğu ortaya çıkacaktır, dökülecek gözyaşları timsahınki değil de gerçek bir kaybın üzüntüsüne olacaktır? İşte asıl soru burada. Yoksa cenazelerde kadrolu ağlayan bulmak, konuşmalarda kadrolu yalancı duymak dünyanın en kolay işi.
No comments:
Post a Comment