Devam

Bir şekilde hayat devam ediyor. Öyle veya böyle. Kışın ardından bahar, baharın ardından kış geliyor. İyi ki de böyle oluyor yoksa çekilecek gibi değil. Devam etmek, mutlu olmak, güzel yaşayabilmek için bir şeyler bulmak lazım. "lazım" ? Aslında "lazım" filan değil tamamen kişisel bir tercih mutlu olmayı seçmek, bardağın dolu tarafını görebilmek, her şeye rağmen hayata umutla bakmak. Seçenler benden olsun, yanımda olsun. Seçmeyenler de uzakta, kendi tercihlerinde mutsuzluğun tercihinde yaşasınlar.

whatever .

sokaklarda ve zihniyetlerde ve vücutlarda yaşanan 1 mayıs kabusu, başka bir dünyanın gösterişi, maç heyecanı, üzüntüsü, bitmek tükenmeyen gs mesajları, cuma güzelliği, z.ç. buluşması, sanki aynı şeyleri düşünüp konuşabilmenin keyfi, uzak/yakın hangisi veya yeni uzak/yeni yakın, yeni ve "tam senlik" denilen düşünceler, başkalarınca düşünülmesinin mutluluğu, gerçekliği ve bir kez asla  daha aşağıya çekilmeye izin vermeme kararının doğruluğu. 

p.s. ilişkiler ne ilginç değil mi? sözde en yakın sanılanlar bazen en aşağıya, en dibe, en kötüye çekenler olurken, en yeni en uzak olarak kabul edilenler ise gerçekten mutluluğu temenni eden, yapılanlarla gurur duyan olabiliyor. ilginç işte. ve bu durumun sevgi ile hiçbir ilgisi yok. sevmek kolay bir şey, sevginin telaffuzu daha da kolay. oysa gerçekten sevmek, onun mutluluğunu, başarısını, güzelliğini, hafifliğini, huzurunu, tasasızlığını yürekten paylaşabilmek ise bambaşka bir şey. ve ne yazık ki kuru sevgi bunu sağlayan bir şey değil. yoksa herkes herkesi seviyor değil mi? non merci, ben almayayım.