Nasıl da kanıyoruz modern yaşamlara, modern denklemlerde kurduğumuz steril hayatlarımıza hiçbir şeyin "dışardan müdahele edemeyeceğine". Oysa her seferinde yanılıyoruz. Havalı havalı, ipadler üzerinde tek bir dokunuşla sanki akarmışcasına yaşadığımız küstah hayatlarda aslında pek güzel içine ettiğimiz, dengesini bozduğumuz doğanın tek bir hareketi ile bize ne kadar korunmasız olduğumuzu hatırlatıyor. "hayattaki belki de en büyük korkulardan deprem, van, istanbul için uzaklarda soğuk bir yer, 7.2, ateş düştüğü yeri yakar ve ne yazık ki böylesine bir olay sonrasındaki pr çalışmalarını görmek durumunda kalmak da var. elbette. bağışlar, yapılacak iyilikler mutlaka duyurulacak, sanki gösterilmiyormuşcasına gösterilecek. işte pr böyle bir şey. hele hele televizyon kökenli pr'cının hırsı her daim spotlar altında olmak ister. -sevmiyorum."
dream on: yok yine aynı insan. gitmiyor. her seferinde de freudyen filan değil sanki çok doğal her günkü halimizmiş gibi.
No comments:
Post a Comment