Karşı insanı olmasam da Moda, Kalamış, Fenerbahçe gibi bazı yerlerini semtlerini çocukluğumdan beri bilirim ama ne bileyim Bostancı ve üstü, çevreyolu tarafları filan bana epey uzaktır, gittiğim yerlerden değildir. Ne var ki sevdiğim insanlar ve hayatlarındaki büyük olaylar için geçebiliyorum karşıya. Misal bugün. e
benden hiç beklenmediği şekilde karşıya geçmem, a. ve baby girl d. 'yi ziyarete gitmem, yine beni pek tanımayanların beklemediği ama iyi bilenlerin beklediği gibi bebeği güzelce uyutmam, gazını çıkartmam, kucağımda sakinleştirmem, kısa bir ara magdalena'yı görmem ve "o bostancı sahili ne olmuş öyle?", tekrar kendi yakama geri dönmem derken never on sunday geçti gitti, baby girl d. all day long.
p.s. bebek ziyareti esnasında telefonla arayıp "ne yapıyorsun şu an" diye soranlara "bebekle ilgileniyorum" dediğimde insanların o kadar şaşırmalarını ve "sen bebek sevmezsin" demelerini açıkcası anlamıyorum. evet, bebek-çocuk filan sevmem ama benim yani benden olan ve benim sevdiğim insanlarınki bir sorunum yok ki. aksine onları seviyorum, sahipleniyorum, hediyeye filan boğuyorum. sevmediğim çocuk takımı ise elaleminki. bana ne bilmem kimin sümüklü zırlayan bebeğinden, ortalıkta koşan, etrafı kırıp döken şımarık veletinden. seven sevsin ama benden uzakta sevsin.
No comments:
Post a Comment