Tek bir kelime

Bazı insanlar kendilerini sözel ifadede rahat hissederken, bazıları kelimeleri yazıya döktüklerinde daha becerikli, daha keyifli, daha başarılıdırlar. Ve kimi zaman da kağıda dökülmüş bu kelimeleri okumak insana gerçek bir zevk verir.Hani zaten çok sevilen bir şeyi yaparken üzerine alınan bir haberin her şeyi daha da şahane olması gibi. Veya daha doğru bir söylem ile kimi zaman kelimeler, paragraflar insana şekersiz içilen espressonun yanında gelen çikolatanın kimi zaman beklenmedik güzellikte bir tat vermesi gibi.

Fakat aynı şekilde kimi zaman da o kelimelerle yazılmış, ruhun ifadesiyle tasvir edilmiş edilmiş yazıda her şey güzel giderken birden "sonuç" paragrafının tek bir kelimeyle, tek bir cümle ile keyfini sona erdirilmesi de mümkün olabiliyor. Kısacası içine ediliyor ve insan okurken "ne gerek var şimdi buna?" diye düşünmeden edemiyor ve elinden bırakıyor okuduğunu.

Ne gerek var cennetin bahçesinde yürürken o laflara, o ihtiraslı ifadelere, o hırslı cümlelere?
"Easy, tiger!" derdim de bana ne? Açıkcası pek umrumda olmadığı için hiçbir şey "demem"; sadece okuduğumu elimden bırakırım.