ladri di biciclette, dir. vittorio de sica, 1948
Bugünkü "the italian style, glamour, moda, aşk, erotizm, espresso kokulu bir İtalya'dan daha gerçekçi bir İtalya. 1948 tarihli Vittorio De Sica imzalı bizdeki bilinen ismi ile "Bisiklet Hırsızları". Çocukken F.A. ile beraber TRT3'de gösterdiklerinde seyrettiğimizi hatırlıyorum. Yazdı, tatildi, sıcaktı ve Andelip Sokak'taki panjurlarını tam kapatmadığımız yazın tüm pencerelerin açık olduğu evdeydik. Acıklı ama güzel filmdir. Bir baba ve oğlunun hüzünlü hikayesidir. Acıtmak için değil gerçek olduğu için hüzünlüdür. Dedikleri gibi savaş sonrası "gerçekçi italyan sineması".
Neden bu film? Neden pek de dingin ve huzurlu bir never on sunday anlamına uymayan bu film? Yarın 19 Ocak. 2 yıl olmuş yitip giden dostumuzun ardından. Kızları ve oğlu o gün bugündür O'nu yani binlerce insanın yüklediği tüm anlamların dışında onlara ait tek bir sıfatı taşıyan insanı- yani babalarını özlerler. Belki herkesin kaçınılmaz olarak kaybettikleri annesini ve babasını özleyeceği gün gelecek. Kim bilir belki de en doğrusu o güne kadar özenli olmak, iyi olmak, anlayışlı olmaktır yapılması gereken. Bir de bu düşüncemi kendim uygulayabilsem..? (yaaa, işte bir pazar akşamı itirafıdır bu).
No comments:
Post a Comment