p.s. gerçekten de "what's your damage?". o kadar sıkıldım "damage"dan patlamış ve dağılmış insanların hiç kendi derinliklerine eğilmeden her konuda bencilce kendilerini haklı görme iddialarından. gerçekten "offfff". mesele "damage"da, hasarda, geçmişin yaralarında değil (olamaz da zaten. neden olsun ki? derdin varsa ismini koyarsın sonra da halledersin, sen sağ ben selamet). yalan değil, içimden gerçekten denemek geçiyordu, "belki olur, işe yarar, belki bir şeyler bir yerde değişir" diye. niyetliydim. ama artık içimden gelmiyor. ne konuşmak, ne anlatmak, ne de anlatmaya çalışmak. en azından şimdilik. muhtemelen daha uzunca bir süre daha. istemiyorum. ne anlamaya çalışmayı, ne de kendisini kendisi ile tanıştırmayı. belki sonra. belki de hiçbir zaman. yetişkinler kendi hayatlarından sorumludur. nasıl çocuklarına yaptıklarının ve tercihlerinin sonuçlarına katlanmayı öğretiyorlarsa bunun kendi hayatları için de geçerli olduğunu bilmelidirler. o yüzden benden "basta". epeyce bir süreliğine ferahlıkla basta, uğraşarak boşa kürek çekemeyeceğim çünkü.
p.s. (2) rakı masası denilen yer gayet önemli bir yer de işte arada bir yanlış insanlarla oturduğum, ehemmiyete samimiyetsizlik ve talihsizlik kattığım oluyor. genelde bu saçma hatayı yapmamaya çalışsam da var işte birkaç talihsiz rakı masası ve yanlış insanlar birleşimi. whatever. olur böyle şeyler, dert değil. o şarap içse de yine isveçli ile oturduğum "rakı masası" idi. neredeyse iki yılı aşkın bir süre sonra, ilk defa yalnız olarak, başkaları olmadan. güzeldi, ilginçti, rahattı.
p.s. (3) cumartesi gecesi sekvotka partisi'nde ile bir kez daha "tamamdır" dedim. gerçekten de geri dönüşün imkanı yok. yani elbette hayatta her şey olur, öyle katı ve iddialı hareketlere gerek yok da o geri dönüşte hiçbir şey aynı olmaz. olmasın da zaten. aynı suda iki kere yıkanılmayacağı gibi, geri dönüşler de hiçbir zaman aynı olmaz. insanın aklı, beyni, yüreği bir kere birisinden, bir haneden, bir ilişkiden gitmişse geri dönüş hiçbir zaman gittiği seferki gibi olmaz. dönse de aynı olmaz. iyi bir şey ama bu.
p.s. (4) arada yaşananlar süresindeki "eğitim günlerine" denk gelen bir başka fantastik arada yaşananlar durumu ise iddialı laflar etme müessesinden ne denli hazzetmediğimi hatırlattı. gerçekten de var böyle bir müessese ; "iddialı laflar etme müessesi". nedense herkes kendisini yüksek merci kabul ettiği için iddialı laflar etmek de bu mercinin olmazsa olmazlarından. iş hayatından, aşk hayatına, arkadaşlıktan, sevgililiğe, evliliğe, ebeveynliğe her yer tarafta iddialı lafların yankıları işitiliyor! ilginç tabii insanın kendini gördüğü yüksek yüksek tepelerde giriştiği bu iddialı hareketler, söylemler. hayır, derdim bu lafların edilmesinde değil. eden eder, kaale almak isteyen de alır. kim engelleyebilir , kim susturabilir ki? inanmış ki ediyor işte. "sen hayatımın kadınısın", "benim evim artık mirgün", "benim miladım ata", "büyük aşkı bitirdim", "artık orada değilsin", "seni doğurduğum gün benim de doğumgünüm" gibi türlü türlü iddialı laflar var işte ortada. dediğim gibi hiç itirazım yok da, bu kadar iddialı ve büyük laflar ediliyorsa şayet o halde edilen lafların iyi veya kötü de olsa altı doldurulsun, ona göre yaşanılsın, eğer edilen lafların karşı tarafta bir sonucu oluyorsa da bu da kabul edilsin. büyük laflar edilirken içine girilen çok havalı çok iktidar göstergesi haller sonrasında karşı taraftan beklenti taşınıyorsa, eh işte o pek olmuyor. sorry ama o hava civa iktidar yüklü hareketler elde patlamış oluyor. eh hayatta bu da var.
p.s. (5) gülen, mutlu bir sekvotka = arkadaşının mutluluğundan mutlu olan bir anotherstar. arkadaşlık denklemi bu kadar basit olmalı. gerisi çok da fifi !
No comments:
Post a Comment