Öyle değil mi ama? Ölmek neticede yaşamaktan daha kolay bir şey. Ayrıca ölünce genç kalıyorsun veya bazıları gibi badem gözlü oluyorsun. Ancak yaşamak dediğin şey zor iş. Hayata direnmek, hayattakilere direnmek, seni aşağıya çekmek, senin kötülüğünü isteyenlere, kuyunu kazanlara, yüzüne gülüp de sırtından vuranlara, adaletsizliğe, haksızlığa, çirkefliğe, görgüsüzlüğe, özensizliğe, yağmura, aşırı sıcağa, sosyal zorunluluklara, etrafındakilere, en yakındakilere, günü geldiğinde kendine direnmek ve hayata devam etmek her zaman daha zor değil mi? Ölünce öldün işte, artık geridekiler düşünsün dursun. O yüzden hayatta
biraz cesaret, biraz cüret, biraz inanç, biraz tutku, biraz güven lazım devam edebilmek, uğruna yaşamak için. Bir de
saygı. Açıkcası
sevgiden şüpheliyim çünkü nedense
sevgi denilen şey ne saygıyı ne de başka nitelikleri beraberinde getirmiyor. Eğer sadece seviyorsan sevmiş oluyorsun, sürekli "
seviyorum" deyip duruyorsun. Ama bu "
seviyorum" hali insanı çoğu zaman hiçbir yere götürmüyor, varlığına da herhangi bir duruş katmıyor. O yüzden biraz saygı çokca sevgiden daha iyidir muhtemelen.
whatever.
No comments:
Post a Comment