kısa 23 nisan tatili, bodrum, ama gitmeden önce gelen mila sürprizi, hediyesi, sabahın köründeki uçuş, g.g., h. & u., yağmur ve daha da yağmur, bir anda edinilen külotlu çorabın hayat kurtarışı, soğuktan değişim zorunluluğu geçiren kıyafetlerin flatline'a gidilen günlerin kıyafeti haline dönüşü (minus dr marten's tabii. yani kot şort altına siyah çorap olur da altına dr marten's'e gerek yok artık ), böceklerin midyelerin garip garip deniz yaratıklarının içine düşülen orfoz * 3, lisedeki 19 mayıs tatilinde kalıp da kaldığımı hatırlamadığım şimdi ise bambaşka bir hal almış otel olan manastır, uzun yollardan dağları taşları aşıp da gelen #8, geldiği gibi adamik, nisbeten ısınan hava, maç kavgası, pina's penis'in kime niyet kime kısmet çıkışı, iyice ısınan son gün, 23 nisan bandosu, hediyesi ve havuza atlamayan ben ile atlayan arasındaki fark, le retour, ucu ucuna yetişilmesi, feribot kalabalığı, eşofmanlı insanlar, eşofmanlı erkekler, eşofmanlı kadınlar, gündelik hayatta eşofman giyme tercihi, uzaklaşılma nedeni, makul saatte home sweet home ve nokta...
p.s. mücevher ağırlığı resmen yordu beni. hayır, benim kıro (!) hallerim değil ama başka bileklerdeki, ellerdekiler. işin ilginci (belki de daha doğrusu, zarafeti ile öne çıkanı) hepimizi satın alabilecek olanınkinin görülmeyecek kadar sade oluşu ile diğerlerinin görgüsüzce bling bling sıradanlığında ilerlemesi, rüştü'nün w.a.g. karısından hiçbir farkı olmaması, gösterişinin bile sıkıcı olması. sadece sıkıcı, etkileyici değil.
p.s. (2) hayat karşılaştırıyor işte. dün senin canını sıkanlarla, acıtanlarla bir gün veya bugün bir şekilde karşılaşıyorsun. ve daha da komiği çok da eski olmayan günlerde o senin düşmen için çabalamışken bugün baktığın yerden çoktan koltuğundan düşmüş olanın o olduğunu görmen. "ne ekersen onu biçersin" sözü gerçekten de doğruymuş. demek ki yükselişine o kadar güvenmemek lazımmış çünkü önemli olan yükselişin değil de düşüşün şiddeti. yoksa herkes bir şekilde bir ara gazı alıp yükseliyor.
p.s. mücevher ağırlığı resmen yordu beni. hayır, benim kıro (!) hallerim değil ama başka bileklerdeki, ellerdekiler. işin ilginci (belki de daha doğrusu, zarafeti ile öne çıkanı) hepimizi satın alabilecek olanınkinin görülmeyecek kadar sade oluşu ile diğerlerinin görgüsüzce bling bling sıradanlığında ilerlemesi, rüştü'nün w.a.g. karısından hiçbir farkı olmaması, gösterişinin bile sıkıcı olması. sadece sıkıcı, etkileyici değil.
p.s. (2) hayat karşılaştırıyor işte. dün senin canını sıkanlarla, acıtanlarla bir gün veya bugün bir şekilde karşılaşıyorsun. ve daha da komiği çok da eski olmayan günlerde o senin düşmen için çabalamışken bugün baktığın yerden çoktan koltuğundan düşmüş olanın o olduğunu görmen. "ne ekersen onu biçersin" sözü gerçekten de doğruymuş. demek ki yükselişine o kadar güvenmemek lazımmış çünkü önemli olan yükselişin değil de düşüşün şiddeti. yoksa herkes bir şekilde bir ara gazı alıp yükseliyor.
No comments:
Post a Comment