"tut o çeneni"

Cümle fazlasıyla sert tonlu olsa da farketmez çünkü kendime mesajım. O yüzden varsın sert olsun, emir kipi olsun! Belli ki her seferinde olmuyor. Gerçi artık kafamda çizdiğim şekilde duran yani yerini bulan taşlarda değişme olmuyor da, günün sonunda gülen, kahkaha atan haliyle pek de hesaplamayan vaziyetteyim. Ama işte unutmamak lazım. Heyecanlanıp da, mutlu olup da, kıpır kıpır hissedip de, çocuksu naif kıkırdama ile insan kendini ve kendi çizdiği kurallarını unutabiliyor, coşkunun getirdiği mutlulukla 1-2 laf edebiliyor, 1-2 ayrıntı telaffuz edebiliyor. Yapmamak lazım çünkü sonra patlayınca hatırlıyor ve "yine mi" diye hissediyor. O yüzden iş oraya gelmeden, "tut o çeneni". Sen sağ ben selamet.