Türkçede gündelik konuşmada ağır abi ifadesi "biz". Ya da benim duyduklarım kendilerinin ağır abi olduklarına kanaat getirip ifadeyi de öyle dile getiriyorlar. "biz sevdik; özledik, aşık olduk, üzüldük, kavga ettik, savunduk, bacımızı yengemizi vatanımızı iffetimizi koruduk, annemize küfredeni dövdük, aldatanı kestik, biçtik...".
Sabah ağladığı röportajını izlediğim Galatasaray'lı Arda da bizli konuşanlardan. Sağlık mağlık önemli mevzular, elbette insanın diyecek bir şeyi yok da kendisinin çirkin yüzünü görmek durumunda mıyız? Bol bol "şerefsiz" sıfatının kullanıldığı bizli öznelerle tekil duygular anlatmalar vs o kadar sıkıcı ki. Bütün "biz"li konuşan erkekler gibi. Fakat işin komiği sanıyorum bu bizli konuşan erkekler kendilerinin bizli konuştuklarından haberdar değiller. İnsana inandırıcı gelmiyor ama durmaksızın bizli konuşan, duygularını bizli ifade eden bir tanıdığıma bu durumu söylediğimde çok şaşırmış neredeyse "asıl kendisinin böyle tiplere gıcık olduğunu" söylemiş, dediğime de kendisinin biz de haline inanamamıştı.
Biz ne ya? Adam gibi söyle işte; ben yaptım, ben istiyorum, ben seviyorum, ben özledim, ben ameliyat oldum, ben aldattım, ben gidiyorum de bitsin gitsin bu iş. Bizin arkasına sığınmak nedir ki?
No comments:
Post a Comment