"Karma is here", bebeğim !

Hiç farkında değildim. Gayet dışarlarda sürtüyor, kendimce güzel havanın keyfini çıkartıyordum ki Fuket'ten gelen maili gördüm, " Allah" dedim... Önce inanamadım hatta hayatta konduramadım. O kadar ama o kadar tedbirli, korkak ve risk taşıyan herhangi bir atılım yapmayı değil düşünmek telaffuz edememe sıkıcılığındadır ki cidden inanmadım. Ama hayat işte, that's life bebeğim...

Hayatta en çok korktuğu, sakındığı, başına gelmesin diye etrafındakilere terör estirdiği, onların ekmeği ile oynayarak yaptığı her şey ama her şey başına gelmiş, çarşaf çarşaf gazete sayfalarına düşmüş, isminin geçtiği bütün kayıtlar, mahkeme tutanakları vs açıklanmış ve alenen rezil olmuş. 

İşin doğrusu, ortada "rezil olunacak" bir durum yok. Gerçekten. En azından bence yok. Aksine, herkesin başına gelebilecek bir sıradan bir ticari talihsizlik, beceriksizlik kendisinin de başına gelmiş. Gelebilir, olur, hayat bu. İnsan düştüğü yerden kalkar ve gücünü toparlayarak devam eder. ANCAK kendisi "asla hata yapmadığını" savunan biri olarak buna karşılık çevresindekilerin yaptıkları "sıradan ve insani" hataları kendince müthiş şekilde hem dalga geçerek hem de yeri geldiğinde ekmeği ile oynayarak cezalandırmaktan zevk aldığı için şu anda öncelikle kendisinin gözünde kendisini cümle aleme rezil etmiş, aile ismini, adını, ticari itibarını gazetelere çıkacak şekilde rezil etmiştir. 

Hayır, başına gelenlere üzülmedim . "Oley, o da çeksin sürünsün" diye düşünerek de mutlu da olmadım. Başkasının mutsuzluğundan mutluluk medet ummak benlik değil. Ne var ki yine çok büyük konuşmamak, başkalarının kaderine kötülük yapmamak gerektiğini bir kez daha gördüm.

"Karma is a bitch" diyor yeni nesil ecnebiler. Bence işte bu doğru. Dün aslında bugün, bugün de yarın! Ona göre biraz vicdanlıca düşünerek hayatı yaşamak lazım.