Breathe-Respire, III

Elbette çirkin bir yerde yaşadığımız, her günümüzün içine edildiği için keyifle, huzurla nefes almamızı sağlayan pek bir şey yok. Kendimizden başka! Başkalarından, devletlerden, hükümetlerden, kurumlardan, adamlardan, kadınlardan, çocuklardan medet ummaktansa kendimizi bilmemiz muhtemelen en sağlıklı ve kolay yolu. Geçen gün Jules'e yazdığım gibi "j'emmerde le pays".

O yüzden sadece istediğim, güneş açtığı, bir şekilde sebepsizce keyifli, leş, cıvık olduğum için breathe-respire. 

"Apres moi, le déluge" herhalde artık birçok insanın yaşam motto'su olmuştur diye tahmin ediyorum. Bu kadar manasızlığın yaşandığı yerde ne olacaktı ki ...