insanın içinde bazı şeyleri bırakması kötü. birilerine bir şekilde sinirlenmesi, bunu içinde tutması daha da kötü. çoğunlukla düşündüğümü söylesem de bir yerden sonra artık daha fazla kırmamak, canını acıtmamak için çenesini tutanlardanım. hele hele en yakınlardakine her günkü densizliğim ve olmayan " sessiz, fönlü saçlı iyi aile kızı" görüntüme beklenmedik şekilde kendini tutanlardanım. kabus gibi değildi ama uğraştırıcıydı, yorucuydu. hemen uyanmak, evinden, eşyalarından, manasız hızlı hareketlerinden kurtulmak istedim. rüya olduğunu görmek rahatlatıcıydı. sakinleştiriciydi. ama olayın çözümü yok galiba. gitmiyor. gidecek gibi de durmuyor. gittiğini düşündüğüm an yine karakteri ile karşıma çıkıyor.p.s. "grudge" değil içimdeki. ondan daha masum daha çocuksu bir şey ama gereksiz yere yer işgal eden bir şey. oysa her şey bir şekilde "iyi". en azından kötü değil.
No comments:
Post a Comment