Tasfiye

Hayatta zaman zaman tasfiye yapmak gerekiyor. Hem de en derinden, en sevilenden başlayarak. Kimi zaman en sevilen, en yakışmayan kötü alışkanlıkları, kötü kıyafetleri, kötü müzikleri hayattan tasfiye etmek gerekiyor. Rahatlamak, nefes almak ve daha iyi olmak için.
Son zamanlarda yaptığım en can acıtıcı tasfiyeydi benim için. Elde yıkamaya üşenip de çamaşır makinesine attığım tüm La Perla, Victoria's Secret ve türevlerine veda ettim, çöpe attım. Atmadan önce bir kez daha "belki de hala güzel durur" diye denesem de lastikleri gevşemiş, elastisitesinden artık neredeyse hiçbir şey kalmamış ama hala görüntüde çok güzel olsalar da çim acıyarak attım.

Ama cidden en acı tasfiye bu olsun değil mi, insanın hayatında? Ayrıca rahatlatıcı bir şey insanın sırtındakilerden kurtulması. Hele insan tasfiyesi. Belli bir yaştan sonra tanışılmış ve sözde pek yakın olunmuşlara yapıldığında gayet doğru bir hareket oluyor. Her türlü tasfiye iyidir, elden çıkartmak, işe yaramayanları, yük yapanları, ağır gelenleri, sömürenleri tek tek atmak gerekiyor.